Więcej niż trzy szybkie - Białas

Groszkowo Was witam  :)

Nie wiem, jak Wy ale ja bardzo lubię tzw. trzy szybkie, czyli krótkie pytania, na które odpowiadamy automatycznie. Stwierdzam, że jest ich zbyt mało w prasie, a są cudowne i ułatwiają nam poznanie drugiej osoby. Dlatego też wymyśliłam sobie, że na moim blogu szybkie pytanka być muszą i będą. Zadawać je będę bliskim sobie ludziom, Wam i wszystkim o kim tylko pomyślę. Dlatego bądźcie gotowi, że i Was to spotka.

Pomyślałam, że ja zacznę, dzięki temu Wy dowiecie się czegoś więcej o mnie, a potem ja o Was. Gotowi? Bo ja tak…

Jestem sobą

Wszyscy wiedzą, gdzie jestem bo głośno mówię i jeszcze głośniej się śmieję

Lubię, gdy mam powody do uśmiechu

Nienawidzę dni, w których nie mam na nic ochoty

Rzygam na "ekspertów" internetowych, których jedyną rozrywką jest krytykowanie sportowców
Zmieniłabym w sobie wiele rzeczy

Na pewno bym nie zmieniła oczu i figury J.Lo.

Gdy patrzę w lustro, to zastanawiam się skąd ludzie biorą komplementy na mój temat

Uśmiecham się do nieznajomych też

U ludzi uwielbiam uśmiech i ich charakterystyczne słowa, zachowania…

W ludziach mnie irytuje nadęta mina i wywyższanie się

Dla przyjaciół jestem cała

Gdy kogoś nie lubię on o tym na pewno wie

Nienawidzę u facetów zbyt dużej pewności siebie

Nienawidzę u kobiet nachalności względem facetów i braku szacunku do siebie

Lubię u facetów, gdy mnie zaskakują

Atutem facetów są łydki, uły i jabłko Adama
Wstydzę się, gdy robię coś sprzecznego ze swymi wartościami

Najdziwniejsze we mnie jest, to że lubię rekiny

Najpodlejsze we mnie jest, to że nie potrafię być miła dla ludzi, których nie lubię
W łóżku śpię albo czytam

Najgorszy sen to taki, który budzi mnie w środku nocy ze starchem
Lubię dostawać uśmiechy
Ulubiona piosenka zawsze jakaś, ale ciągle się zmienia (aktualnie „Nie wie nikt” Moniki Urlik)

Ulubiony film „Skarb narodów” – obie części, „Piekielna głębia”, „Coyote ugly”, „27 sukienek”, „Władca pierścieni” - trylogia

Ulubiona książka seria „Kości”

Ulubiony serial „Przyjaciele”

Ulubiony deser domowe ciacho, zrobione przez mamę, babcię, siostrę, bratową albo mnie i drożdżowe od taty
Najmilsze w dotyku  są bazie w palmie wielkanocnej
W szafie mam groszki, dużo groszków…

Mój styl jest odzwierciedleniem mojego ja

Na siłowni mogłabym nie schodzić z orbitreka

Najbardziej boję się samotności

Komputer służy mi do obowiązków na uczelni i pisania blogów

Książka czy E-book – bez znaczenia, ważne, że można czytać

Gdybym była Batmanem to związałabym się z Robinem
Gdybym była prezydentem, to zdegradowałabym się na ministra sportu
Idealny facet nie istnieje, ale wierzę, że istnieje ten, który będzie starał się być nim dla mnie

Moja platoniczna miłość to Novak Djoković, Justin Bartha, Mariusz Wlazły i David Villa

Rozważna czy romantyczna – bezsprzecznie romantyczna

Kiedy mam wolny czas robię to na co mam ochotę

Na bezludną wyspę wzięłabym ludzi

Marzę o podróży na wyspę z filmu „Mamma Mia”

Chociaż raz w życiu chciałabym zobaczyć żarłacza białego (oczywiście w sytuacji dla mnie dogodnej :P)

Najwspanialsze miejsce na ziemi jest nim tylko z najwspanialszymi ludźmi

Idealny dzień to ten, po którym wrzucam karteczkę do słomkowego koszyczka

Miłość to dla mnie coś wielkiego, na co nadal czekam i wierzę, że jest cudowne
Szukam szczęścia

Tyle udało mi się na dzień dzisiejszy, ale jeszcze szukam kolejnych pytań (właśnie udało mi się kilka dopisać, ale przyznaję się bez bicia, że nowe ściągnęłam od Doroty Wellman i Pauliny Młynarskiej z książki "Kalendarzyk niemałżeński"). Może i Wy macie propozycje, o co chcielibyście mnie zapytać, a potem ja Was.

Czekam z niecierpliwością…

A teraz Wasza kolej, spróbujcie na nie odpowiedzieć, ale pamiętajcie – istotna jest pierwsza myśl! Nie zastanawiamy się nad odpowiedzią!

Bawcie się :)

wszystko i nic, czyli o groszkowym białasie

Kochani, witam Was bardzo groszkowo (zaraz zrozumiecie) :)

Zacznę od początku… To moje trzecie podejście do bloga. Pierwsze doświadczenie trwa nadal, jednak jest to typowy pamiętnikarski bełkot, o którym wie maleńka garstka najbliższych mi osób. Jeśli go znajdziecie to gratuluje, choć lektura raczej do przyjemnych należeć nie będzie. Drugie podejście, to blog o moim ukochanym, najwspanialszym sporcie, ale niestety zostałam zmuszona do założenia go, przez prowadzącego ćwiczenia na studiach. Taka sobie forma zaliczenia. I mimo, że dotyczył  najcudowniejszej tematyki pod słońcem, to jednak mus i osoba prowadzącego mnie pokonały.

No ale w końcu jesteśmy tutaj! Jak to mówią mądrzy ludzie „nic nie dzieje się bez powodu” i właśnie chyba chodziło o to, by w końcu powstał słowotok białasa w groszki J

A propos groszków – to moja kolejna bezgraniczna miłość. Szafa jest ich pełna, a ja kompletnie w nie ubrana. Od butów, przez spódnice i koszule, po komin i okulary słoneczne… Ale o tym może kiedyś bardziej i dłużej…

Chcecie wiedzieć czemu powstał blog?

Pewnie nie, ale i tak Wam powiem… Niestety, z ciężkim sercem muszę przyznać się do tego, że jestem dzieckiem XXI wieku… Mimo swego kalectwa w kwestiach komputerowych, mimo że blogspot pokonał mnie jakieś tysiąc razy i pokona jeszcze z dwa miliony i nawet facebook przysparza mi ogrom trudności, to jednak jest coś, do czego wstyd mi się przyznać, ale chyba muszę. A mianowicie – nie lubię pisać ręcznie! Notatki na studiach – owszem, mądre cytaty – też i to specjalnie do tego przeznaczonym piórem, ale tworzenie tekstu własnego wymaga użycia klawiatury i słuchania charakterystycznego kliku klawiszy.

Jak zdążyliście zauważyć skaczę z tematu na temat, zaczynam kilka wątków i chcę wyrazić wszystko na raz… I właśnie taka jestem, dlatego też powstał białasowy słowotok, po to bym miała z kim dzielić się swoimi pseudointelektualnymi wywodami.

Na dziś już chyba tyle, myślę, że czas się położyć do łóżeczka i odpocząć od wymęczającego i pokonującego mnie blogspota.

Kolorowych snów słoneczka :)